Po Soborze Watykańskim II wszystkie przedmioty służące do sprawowania liturgii (w tym także tabernakulum), powinny być pobłogosławione w czasie Mszy św. zgodnie z księgami liturgicznymi. W ten sposób wierni winni uświadomić sobie znaczenie i godność danego przedmiotu i zwró­cić na niego szczególną uwagę.

Po modlitwie powszechnej celebrans stojąc w pobliżu tabernakulum, które ma pobłogosławić, zachęca uczestników liturgii do modlitwy. Po krótkiej chwili milczenia wypowiada modlitwę poprzedzoną wezwaniem Módlmy się. W modlitwie tej prosi dobrego Boga, aby pobłogosławił to tabernakulum, które jest przeznaczone do przechowywania Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, a wierni, którzy będą wiel­bić obecnego w nim Zbawiciela, aby nieustannie jednoczyli się z tajemnicą Jego odkupienia. Następnie celebrans nakłada kadzidło i okadza tabernakulum.

Po modlitwie po Komunii przewodniczący liturgii umieszcza puszkę z Najświętszym Sakramentem w tabernakulum, którego drzwicz­ki pozostawia otwarte. Następnie klęcząc okadza Najświętszy Sakrament. Po krótkiej adoracji celebrans zamyka drzwiczki tabernakulum i błogosławi lud

Tabernakulum przypomina w sposób szczególny obecność Pana, wynikającą z ofiary Eucharystii, jak i bliźnich, których mamy darzyć Chrystusową miłością. Ko­ściół przechowywał Eucharystię przede wszystkim dla chorych i umierają­cych. Niebieski pokarm był również przedmiotem adoracji wiernych.

We wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika (1 maja 2023r.) zostało poświęcone nowe tabernakulum w kościele Najświętszego Zbawiciela w Sitnie. Tabernakulum zostało zmówione w Pracowni Brązowniczej w Konarzewie pod Poznaniem. Wmurowania tabernakulum podjął się p. Michał Jabłoński, który zdobył doświadczenie w tego typu instalacji w kościele NMP Wniebowziętej w Troszynie.

xPN